Miasto Józefów Ordynacki (obecnie Biłgorajski) założone zostało w r. 1725 na terenach wsi Majdan Nepryski, przez Tomasza Józefa Zamoyskiego starostę grodeckiego i płoskirowskiego. Zniszczone poważnie w czasie działań wojennych w 1939 r., wówczas spalona podcieniowa drewniana zabudowa rynku. Położona nad rzeką Nepryszką. Plan otwarty. Ośrodkiem prostokątny, wydłużony rynek z szosą wzdłuż jego południowej pierzei, przy której dawny ratusz. Kościół poza rynkiem w części zachodniej osady.

Parafia wzmiankowana w r. 1717. Powtórna erekcja parafii: 22 I 1723 r. Wcześniej istniała parafia unicka w Nepryszu. Parafia józefowska w okresie przedrozbiorowym należała do diecezji chełmskiej (dekanat zamojski). Została uposażona przez Tomasza Józefa Zamoyskiego. Obecnie przy parafii pozostało 5,46 ha ziemi. Swoim zasięgiem obejmowała następujące miejscowości: Józefów, D?ugi Kąt, Górniki, Hamernia, Hucisko, Majdan Nepryski, Majdan Sopocki, Nowiny, Oseredek, Pardysówka, Stanisławów, Ulów oraz Potok i Senderki. W ciągu lat terytorium parafii uległo zmniejszeniu (powstała nowa par. w Majdanie Sopockim, a ponadto odłączono Ulów do par. Łosinie i Hucisko do par. Krasnobród). Jeszcze w w. XIX przy parafii istniał dom opieki dla starców (dawny szpital parafialny). W czasie erekcji parafii założono bractwo różańcowe.

W r. 1936 powstała biblioteka parafialna, która w r. 1947 liczyła około 500 tomów.
W r. 1987 Józefów stał się siedzibą dekanatu. Wielkie wydarzenia narodowe znalazły odbicie również i na tym terenie. 24 IV 1863 r. pod Józefowem miała miejsce bitwa między powstańcami a wojskami rosyjskimi. Pozostała mogiła 28 powstańców (tu zginął poeta Mieczysław Romanowski). Szczególnie krwawo w dziejach Józefowa i całej parafii zapisała się ostatnia wojna. Na skutek akcji pacyfikacyjnych zginęły wtedy setki parafian, a wielu ludzi przymusowo wysiedlono.

Pierwsza, drewniana świątynia istniała już w r. 1713. Nowy kościół wzniesiony w latach: 1718-21 z fundacji Tomasza Józefa Zamoyskiego, pw. św. Józefa i Niepokalanego Poczęcia NMP, konsekrowany przez bp. Jana Feliksa Szaniawskiego w r. 1728. Obecny zbudowany w latach:1883 - 86 z fundacji Józefa Zamoyskiego, konsekrowany dopiero 20 VIII 1951 r. przez bp. Piotra, odnawiany wewnątrz w r. 1906, w r. 1914 remont dachu (dalsze remonty dachu w latach 1924 i 1936). W latach: 1924, 1947, 1969, 1999 malowanie wnętrza. Posadzka z terakoty z r. 1964. W latach 1972 - 1974 przeprowadzono odnawianie ołtarzy, ambony, chrzcielnicy i przedsionka. W r. 1975 po?ar zniszczył ołtarz MB Nieustającej Pomocy. W latach 1986-87 wymiana tynków zewnętrznych oraz obróbek blacharskich (gzymsy, rury, rynny).

Kościół murowany z białego kamienia józefowskiego, jednonawowy, w kształcie krzyża, neobarokowy, sklepienie nawy łukowe, od strony północnej nawy zakrystia i skarbiec, przy kościele 2 wieże. Wyposażenie wnętrza częściowo zostało przeniesione z dawnego kościoła drewnianego. W drewnianym ołtarzu głównym znajdujemy obrazy z w. XVIII:
MB Różańcowej i - na zasłonie - Niepokalanego Poczęcia NMP, rzeźby: św. App. Piotra i Pawła, po bokach z r. 1930 (fund. Paulina Krzaczek). Kościół posiada 5 drewnianych ołtarzy bocznych:

1. po prawej stronie MB Nieustającej Pomocy (zniszczony przez pożar w r. 1975, spłonęły wtedy wszystkie obrazy w tym ołtarzu), neobarokowy z dwoma kolumnami. Obrazy: św. Franciszka pod krzyżem (u góry), MB Nieustającej Pomocy i św. Anny (na zasłonie). Figury gipsowe św. Antoniego Padewskiego i św. Franciszka Ksawerego;
2. św. Józefa, neobarokowy, z obrazem Serca Pana Jezusa (na suknie) z r. 1930( fund. Magdalena Lal) i św. Józefa - na zasłonie, u góry obraz św. Ambrożego;
   
3. Przemienienia Pańskiego, barokowy, ze starego kościoła, z obrazem Przemienienia Pańskiego, a u góry zabytkowy obraz Ecce Homo; po lewej stronie kościoła ołtarze:
4. Pana Jezusa Ukrzyżowanego (z drewnianym krucyfiksem zasłanianym obrazem św. Jana Chrzciciela z r. 1951- fund. Janina Grzyb); 4. św. Antoniego, barokowy, przeniesiony z poprzedniego kościoła ( obrazem św. Antoniego), u góry obraz św. Kajetana. Chrzcielnica barokowa. Dwie kropielnice kamienne barokowe.

Na chórze muzycznym organy 18-głosowe z r. 1929 wykonane w firmie Biernackiego
we Włocławku. Oryginalne trzy żyrandole i kinkiety z poroży wykonał w r. 1981 Jan Kudełka, nowy wystrój prezbiterium z r. 1991, cztery konfesjonały z lat: 1994-5 (wyk. Jan Burda), Stacje Drogi Krzyżowej z lat: 1994-95 (wyk. Zbigniew Jagieło), ozdobne ramy - kapliczki do tych stacji wyk. Andrzej Bury. Witraże: św. Józefa i św. Anny
w prezbiterium, św. Stanisława, św. Wojciecha, św. Stanisława Kostki, bł. Karoliny Kózka oraz Jana Paw?a II i Kard. Stefana Wyszyńskiego w nawie głównej, a także chrzest?w. Jana Chrzciciela i MB Fatimskiej w kaplicy oraz Ducha św. na chórze wykonali w latach: 1995-98 artyści z Krakowa (Szczekanowie). W kaplicy znajduje się ołtarz Miłosierdzia Bożego. Obraz Miłosierdzia Bożego z r. 1993 mal. Regina Berdzik, obraz  Św. Faustyny z r. 2000.

Obok kościoła znajduje się dzwonnica murowana (w przyziemiu kaplica przedpogrzebowa), 2 dzwony: jeden z r. 1922 (Józef), wykonany w Biłgoraju przed ludwisarza Antoniego Rzegosza z Włocławka, a drugi (NMP) z r. 1938 (wykonał Józef Uniechowski w Węgrowie).

Cmentarz kościelny otoczony starym murem z kapliczkami i bramką utworzoną z dwóch słupów kamiennych, na których rzeźby kamienne św. Dominika i Scholastyki, rokokowe z w. XVIII.